ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ...

Στις 19 Οκτωβρίου ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα. Τίποτα δε φανέρωνε ότι το προηγούμενο βράδυ η Χίος είχε κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Πολλά σπίτια πλημμύρισαν. Πολλές ζωές ανθρώπων κινδύνεψαν και ένας θάνατος μας γέμισε θλίψη. Οι χείμαρροι φούσκωσαν, πολλοί δρόμοι πλημμύρισαν, τοίχοι γκρέμισαν, έγιναν κατολισθήσεις και εγκλωβίστηκαν οι πολίτες στα σπίτια του και στους δρόμους.
Την επόμενη μέρα ήθελα να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι» τις πληγές της ΄Χίου. Έτσι, πήγα μια βόλτα στη Κλειδού και η εικόνα που αντίκρισα ήταν φριχτή. Είδα πετρόχτιστους τοίχους πεσμένους, περιβόλια πλημμυρισμένα σκουπίδια και μπάζα κάθε λογής στις όχθες του ποταμού Αρμένη. Θυμήθηκα μια φράση που άκουσα στο ΚΠΕ «Οι άνθρωποι θαρρούν πως αρκεί να ξεφορτωθούν τα σκουπίδια από τα σπίτια τους. Δεν έχουν καταλάβει πως ο πλανήτης μας είναι το σπίτι μας.» Όμως έρχεται η ώρα του απολογισμού. Οι πολλές παρεμβάσεις στο περιβάλλον παράνομες ή νομικές στόχευαν στην εξυπηρέτηση και το κέρδος ορισμένων με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών. Το μπάζωμα των χειμάρρων, η έλλειψη μικρών φραγμάτων και η αδιαφορία των δημοτικών αρχόντων, που δεν φρόντισαν να είναι καθαρά τα φρεάτια είναι παράγοντες που ευνόησαν την καταστροφή. Όταν επιπλέον υπάρχει …… ομβρίων υδάτων δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ένα ολέθριο αποτέλεσμα.
Η κοίτη είχε διαπλατυνθεί και ένα μέρος του δρόμου είχε καταστραφεί. Καθώς θυμάμαι τις καταστροφές που δημιούργησε η πλημμύρα σκέφτομαι αυτό το τραγούδι
«Κοιμήσου Περσεφόνη
Στην αγκαλιά της γης
Στου κόσμου το μπαλκόνι
Ποτέ μην ξαναβγείς»